دو نمایشنامه

درباره نویسنده

ویلیام باتلر یِیْتْس

ویلیام باتلِر یِیْتْس (۱۹۳۹-۱۸۶۵)، شاعر و نمایشنامه‌نویسِ ایرلندی و از پیشگامانِ تجدید حیات ادبی ایرلند در اواخر سدۀ نوزدهم بود. او با جستار در انواع عرفان، تصوف، فولکلور، روح‌گرایی و فلسفة نوافلاطونی' سیستمی نمادین آفرید که در آثار او، اعم از نظم و نثر، الگویی منسجم داشت. یِیْتْس معتقد بود که تئاتر' نقشِ قدرتمندی در پیدایشِ فرهنگی یکپارچه ایفا می‌کند و در 1889 تئاتر ادبی ایرلند را بنیان نهاد که چندی بعد تئاتر اَبی دوبلین از آن زاده شد.
علاقة او به علوم غریبه و ادبیات سنتی سِلتی باعث شهرت جهانی او شد و درنهایت در سال 1923 جایزۀ نوبل ادبیات را از آنِ خود کرد. تی. اس. الیوت دربارۀ او می‌گوید: «یکی از معدود کسانی که سرگذشتشان تاریخِ عصر خود است، و بخشی از خودآگاهیِ زمانه‌ای هستند که درکش بدون آن‌ها ممکن نیست.»